ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਅ ਹੁਣ ਕੋਈ ਦੂਰ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ—ਇਹ ਇੱਥੇ ਹੈ, ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਤਿਅੰਤ ਗਰਮੀ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅਚਾਨਕ ਹੜ੍ਹਾਂ ਤੱਕ, ਇਹ ਨਮੂਨੇ ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਵਿਗਾੜ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਸੋਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਇਹ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਇਕੱਲੇ ਕੱਮ ਨਹੀਂ, ਸਾਡੀਆਂ ਕਿਰਿਆਵਾਂ ਇਹਨਾਂ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਨਾਲ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਰ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਇੱਕ ਤੇਜ਼ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਹੁਣ, ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਧ, ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਆਪਸੀ ਤਾਲਮੇਲ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

ਵਧ ਰਹੇ ਗਲੋਬਲ ਤਾਪਮਾਨ ਜੋ ਅਸੀਂ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ ਉਹ ਬੇਤਰਤੀਬੇ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਇਹ ਮਨੁੱਖੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜੈਵਿਕ ਇੰਧਨ ਨੂੰ ਸਾੜਨ ਅਤੇ ਜੰਗਲਾਂ ਦੀ ਕਟਾਈ ਦੁਆਰਾ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਛੱਡੀਆਂ ਗਈਆਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗ੍ਰੀਨਹਾਉਸ ਗੈਸਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਹਨ। ਇਹ ਗੈਸਾਂ ਗਰਮੀ ਨੂੰ ਫਸਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਕੁਦਰਤੀ ਮੌਸਮ ਦੇ ਨਮੂਨੇ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਜਲਵਾਯੂ ਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਦਯੋਗਿਕ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਚੋਣਾਂ ਵੀ ਜੋੜਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੱਦੋਂ ਅਜੇ ਵੀ ਕੂੜੇ ਨੂੰ ਅੱਗ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਸਾੜਨੇ ਦਾ ਕੱਮ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਆ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹ ਸੋਚਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਅੱਸੀਂ ਸੱਚ ਮੁੱਚ ਇੱਕੀਸਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਲੋਗ ਹਨ ਕਿ ਸੌ ਸਾਲ ਪਿੱਛੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸ਼ਹਿਰੀਕਰਨ ਨੇ ਸੰਤੁਲਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਿਗਾੜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦਾ ਬੇਰੋਕ ਵਾਧਾ ਜੰਗਲਾਂ ਦੀ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜੋ ਕੁਦਰਤੀ ਕਾਰਬਨ ਡੁੱਬਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਿਨਾਂ, ਸੰਤੁਲਨ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਬੇਕਾਬੂ ਬਾਰਿਸ਼ ਅਤੇ ਮੌਸਮ ਦੀਆਂ ਵਿਗਾੜਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।

ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਵੀ ਇਸ ਸੰਕਟ ਦੇ ਤਾਣੇ-ਬਾਣੇ ਵਿੱਚ ਬੁਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਵਾਹਨਾਂ, ਫੈਕਟਰੀਆਂ ਅਤੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਨਿਰੰਤਰ ਰਿਹਾਈ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ ਹਵਾ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਨੂੰ ਬਦਲਿਆ ਹੈ ਬਲਕਿ ਕੁਦਰਤ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਤ ਕਰਨਾ ਵੀ ਔਖਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਧੂੰਏਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਅਸਮਾਨ ਜਾਂ ਤੇਜ਼ਾਬੀ ਮੀਂਹ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ—ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਵਾਤਾਵਰਨ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਹ ਸਾਡੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ 'ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਅਸਰ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਸੰਕਟ ਸਿਰਫ਼ ਅੰਕੜਿਆਂ ਜਾਂ ਦੂਰ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਹ ਅਸਲ ਲੋਕਾਂ ਬਾਰੇ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਣਕ ਦੀ ਫਸਲ ਨੂੰ ਖ਼ਰਾਬ ਮੌਸਮ ਕਾਰਨ ਸਾਲ ਦਰ ਸਾਲ ਨੁਕਸਾਨ ਵਿਚ ਦੇਖਿਆ ਹੈ। ਸਰਦੀਆਂ ਕਠੋਰ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਗਰਮੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਲਈ ਭਟਕਣਾ ਛੱਡ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਕਿਸਾਨ ਸਾਡੀ ਖੁਰਾਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਮੌਸਮੀ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ 'ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਫ਼ਸਲਾਂ ਅਸਫ਼ਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਕਿਸਾਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਇਹ ਖਾਣੇ ਦੀ ਕਮੀ ਅਤੇ ਕੀਮਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧੇ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਹਰ ਘਰ ਨੂੰ ਛੁਹੰਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਮੌਸਮੀ ਵਿਗਾੜ ਸਮਾਜ ਦੇ ਆਰਥਿਕ ਤਾਣੇ-ਬਾਣੇ ਨੂੰ ਵੀ ਢਾਹ ਲਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਕੁਦਰਤੀ ਆਫ਼ਤਾਂ ਬੁਨਿਆਦੀ ਢਾਂਚੇ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਕਾਰੋਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਭਾਈਚਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਉਜਾੜ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪੁਨਰ-ਨਿਰਮਾਣ ਦਾ ਵਿੱਤੀ ਟੋਲ, ਗੁੰਮ ਹੋਈ ਉਤਪਾਦਕਤਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭਾਰ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਆਰਥਿਕ ਝਟਕੇ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ-ਇਹ ਸਾਰੇ ਉਦਯੋਗਾਂ ਵਿੱਚ ਲਹਿਰਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਨੌਕਰੀਆਂ, ਨਿਵੇਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਅਸਥਿਰ ਮੌਸਮ ਕਾਰਨ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀਟ ਸਟ੍ਰੋਕ ਅਤੇ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਾਹ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵੱਧ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਹੜ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡਿਆ ਗਿਆ ਖੜੋਤ ਪਾਣੀ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਸਥਾਨ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੋਝ ਵਾਲੇ ਸਿਹਤ ਸੰਭਾਲ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਦਬਾਅ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਡਾਕਟਰੀ ਅੰਕੜੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਨ-ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਰੋਕਣਯੋਗ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਆਪਣੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।

ਵਾਤਾਵਰਨ ਆਪ ਹੀ ਮਦਦ ਲਈ ਪੁਕਾਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਰ ਨੁਕਸਾਨ ਈਕੋਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਘੱਟ ਸਮਰੱਥ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹਨਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ — ਸਾਡੇ ਸਮੇਤ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਤੋਂ ਘੱਟ ਜੁੜਾਅ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਆਸਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਨਾ ਕਰੋ, ਲਹਿਰਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸਾਡੇ ਤੱਕ ਵੀ ਪਹੁੰਚਣਗੇ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੱਗਦੀਆਂ ਹਨ,ਪਰ ਹੱਲ ਪਹੁੰਚ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਹ ਛੋਟੀਆਂ, ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀਆਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਸੂਰਜੀ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਇਹ ਸਾਬਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਸਥਾਨਕ ਹੱਲ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਜੰਗਲਾਂ ਰਾਹੀਂ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਬਹਾਲ ਕਰਨਾ ਇਕ ਹੋਰ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਕਦਮ ਹੈ। ਪੇਂਡੂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਸਮੁਦਾਏ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੇ ਵਣਕਰਨ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਨੇ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਮੂਹਿਕ ਕਾਰਵਾਈ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਸਥਿਰ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਉਹ ਕਾਰਵਾਈਯੋਗ ਕਦਮ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਦੁਹਰਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਟਿਕਾਊ ਖੇਤੀ , ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜੈਵਿਕ ਢੰਗ, ਵੀ ਹੱਲ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ। ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਨਾਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਨਾਲ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਵਾਤਾਵਰਨ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਸਗੋਂ ਖਾਣੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਵੀ ਯਕੀਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਖੇਤੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਛੋਟੀਆਂ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਸਿੱਖਿਆ ਤਬਦੀਲੀ ਦੀ ਨੀਂਹ ਹੈ। ਜਲਵਾਯੂ ਤਬਦੀਲੀ ਦੇ ਕਾਰਨਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਕੇ, ਅਸੀਂ ਫੈਸਲੇ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਨੀਤੀਆਂ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਸਾਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ਕਤੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।

ਰੁੱਖ ਲਗਾਓ, ਊਰਜਾ ਦੀ ਖਪਤ ਘਟਾਓ, ਕਾਰਪੂਲ ਕਰੋ, ਜਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਅਤ ਕਰੋ। ਇਹ ਕਦਮ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਮਾਮੂਲੀ ਜਾਪਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਕੱਠੇ ਮਿਲ ਕੇ, ਇਹ ਤਬਦੀਲੀ ਲਈ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਤਾਕਤ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।

ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਜਿੱਥੇ ਮਨੁੱਖਤਾ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਇੱਕਸੁਰਤਾ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਰਹਿਣ, ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਜਿਉਂਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਵਧਦੇ-ਫੁੱਲਦੇ ਵੀ ਹਾਂ। ਇਹ ਕੋਈ ਅਸੰਭਵ ਸੁਪਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਹ ਇੱਕ ਵਿਕਲਪ ਹੈ। ਇਸ ਪਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਟਿਕਾਊ ਸੰਸਾਰ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੋਣ ਦਿਓ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ, ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ, ਅਤੇ ਇਸ ਧਰਤੀ ਦੇ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਹਾਂ।

ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਅਜੇ ਵੀ ਸਮਾਂ ਹੈ। ਆਉ ਅੱਜ ਉਹ ਚੋਣ ਕਰੀਏ ਜਿੰਨਾਂ ਲਈ ਸਾਡਾ ਭਵਿੱਖ ਖੁਦ ਸਾਡਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰੇਗਾ। ਇਕੱਠੇ ਮਿਲ ਕੇ, ਅਸੀਂ ਲਹਿਰ ਨੂੰ ਮੋੜ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਇਹ ਪੱਕਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਇਹ ਧਰਤੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਜੀਵੰਤ, ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲਾ ਘਰ ਬਣਿਆ ਰਹੇ।