ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ- ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸ਼ਿਵ ਮੰਦਰ ਸ਼੍ਰੀ ਪਾਂਡਿਆਨ ਦੁਆਰਾ ਪੰਜ ਰੋਜ਼ਾ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਕਥਾ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਜਿਸ ਦੇ ਤਹਿਤ ਅੱਜ ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਸ਼੍ਰੀ ਆਸ਼ੁਤੋਸ਼ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੀ ਸ਼ਿਸ਼ਿਆ ਸਾਧਵੀ ਸੁਸ਼੍ਰੀ ਮੀਮਾਂਸਾ ਭਾਰਤੀ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਹੀ ਅਵਤਾਰ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਵਤਾਰ ਧਾਰਣ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਭਗਤਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਬੇਅੰਤ ਸ਼ਕਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਭਗਤ ਪ੍ਰੇਮਵਸ਼ ਹੀ ਪ੍ਰਭੂ ਸਾਕਾਰ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਖੇਡਣ ਲਈ ਵੀ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
 ਰੱਬ ਪਿਆਰ ਦਾ ਭੁੱਖਾ ਹੈ। ਭਗਤ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਾਨ, ਉਸ ਦਾ ਤਾਜ ਗਹਿਣਾ ਹਨ। ਜੇ ਪ੍ਰਭੂ ਪੂਰਨ ਤੱਤ ਨਾਲ ਖਿੜਿਆ ਹੋਇਆ ਫੁੱਲ ਹੈ ਤਾਂ ਭਗਤ ਉਹ ਧਰਤੀ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਫੁੱਲ ਨੂੰ ਖਿੜਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਰਾਮ ਜੀ ਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਅਸਮਾਨ ਵਰਗੀਆਂ ਉੱਚਾਈਆਂ 'ਤੇ ਇਸ ਲਈ ਪਹੁੰਚਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਰਤ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਵਰਗੀ ਜ਼ਮੀਨ ਮਿਲੀ। ਸਾਧਵੀ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅਜਿਹਾ ਪ੍ਰੇਮ ਤਦ ਹੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਉਸ ਭਗਤੀ ਨਾਲ ਜੁੜਦਾ ਹੈ। 
ਇਸ ਲਈ ਮਹਾਪੁਰਖ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਪ੍ਰੇਮ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਜਾਣੇ ਬਿਨਾਂ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸਵਰੂਪ ਜਗਜਨੀ ਮਾਂ ਜਗਦੰਬਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਵੇਖਣਾ ਹੀ ਬ੍ਰਹਮ ਵਿਦਿਆ, ਅਪਰਾ ਵਿਦਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਗਿਆਨ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਨਾਲ ਹੀ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਅੰਦਰ ਨਿਮਰਤਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਭਗਵਾਨ ਸ਼ਿਵ ਦਾ ਜਾਗਰੂਕ ਤੀਜਾ ਨੇਤਰ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਵੀ ਪੂਰਨ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣਾ ਇਹ ਸ਼ਿਵ ਨੇਤਰ ਜਗਾਏ।
 ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸਾਡਾ ਇਹ ਨੇਤਰ ਖੁੱਲਦਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਸਮਾਈ ਬ੍ਰਹਮ-ਸੱਤਾ, ਜੋ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨ, ਦਾ ਸਾਕਸ਼ਾਤਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਸ਼ਿਵ ਕਥਾ ਦੇ ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਵੀ ਸਾਧਵੀ ਰਣੇ ਭਾਰਤੀ ਜੀ, ਸਾਧਵੀ ਰਾਜਵਿਦਿਆ ਭਾਰਤੀ ਜੀ, ਸਾਧਵੀ ਸਤਿੰਦਰ ਭਾਰਤੀ ਜੀ ਅਤੇ ਸਾਧਵੀ ਰੀਤਾ ਭਾਰਤੀ ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਸੁਰੀਲੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਭਜਨ ਗਾਏ ਗਏ। ਕਥਾ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਪਾਵਨ ਆਰਤੀ ਦਾ ਗਾਇਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਨੇ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਕੀਤੀ।
 ਕਥਾ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਧਵੀ ਅੰਜਲੀ ਭਾਰਤੀ ਜੀ, ਵਿਜੇ ਕੁਮਾਰ (ਪ੍ਰਧਾਨ), ਮਦਨ ਲਾਲ (ਉਪ ਪ੍ਰਧਾਨ), ਰਾਮ ਆਸਰਾ (ਸਕੱਤਰ), ਨਵਦੀਪ ਠਾਕੁਰ (ਕੈਸ਼ੀਅਰ), ਸੁਨੀਲ ਭਾਰਦਵਾਜ, ਸੁਭਾਸ਼ ਚੰਦ, ਤਿਲਕ ਰਾਜ, ਸੰਜੀਵ ਕੁਮਾਰ, ਗੌਰਵ ਗੋਸਵਾਮੀ, ਸੰਸਾਰ ਚੰਦ, ਅਮਰੀਕ ਸਿੰਘ, ਹੀਰਾ ਲਾਲ, ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਸੁੱਜਲ, ਅਸ਼ੋਕ ਕੁਮਾਰ ਅਤੇ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਹਾਜ਼ਰ ਸਨ।